Ready for something new

''Ik zit niet van 8 tot 6 op kantoor. Maar de wereld van fotografie volgt me. Het zit in me. Als ik in de metro sta, op weg naar een afspraak denk ik aan de shoot die ik wil plannen, denk ik aan wat er voor nodig is dat te bereiken en wat ik er voor moet doen. En het resultaat zou niet meteen te zien zijn aangezien ik mijn gedachtengangen niet kan printen maar het resultaat komt er en is naar mijn mening even veel waard als een werkstuk over het menselijk lichaam die getypt is tussen 4 muren, van 8 tot 6''


Of ik Nederland mis? Nee. Of ik sta te popelen om elke ochtend om 6 uur op te staan om vervolgens de bus naar Drachten te nemen? Nee in het tien-zuidend kwadraat. Maar ik moet toegeven dat Nederland wel zijn positieve kanten heeft. Als voorbeeld dat er geen crissis is. Want dat is hier toch wel het geval. Er gaat geen dag voorbij zonder zwervers die met winkelwagentjes langs de straten lopen, op zoek naar dat ene bruikbare iets wat ze misschien voor een paar euro kunnen verkopen, Mensen van middelbare leeftijd graaiend in afvalcontainers hopend dat ze een stuk af gekauwd brood vinden, Bedelaars die in elkaar gedoken langs de straten zitten met een foto van hun ' familie' voor zich om extra medelijden te kweken terwijl je van 500 meter afstand al ziet dat het een uitgeknipt plaatje is uit een of ander magazine. En niet te vergeten. De man die een bedje heeft gecrieerd achter een kasteel. Zelfs een kaktus staat er naast om het plekje nog wat sfeer te geven. En elke keer dat ik hem zie, vraagt hij het zelfde; Marijuana? Ja de crisses heeft hier wel een grote invloed, mensen hebben er alles voor over om ook maar ergens aan het werk te komen, en de mensen die dat niet lukt? die hangen maar een beetje rond op straat, een beetje niets te doen, tenzij je een pakistaan bent natuurlijk. Dan probeer je elke voorbijgaande toerist zo veel mogelijk drugs, zonnebrillen en kokosnoten te verkopen want alle kleine beetjes helpen. En dat nemen ze hier wel weer erg serieus. De 1 en 2 eurocent zijn hier namelijk nog helemaal een hype. En dat is dan weer zo'n voordeel aan Nederland. Daar was mijn portomonee een stuk lichter en was er nog geen mogelijk om een ijfeltoren van muntjes te bouwen.

Maar hoeveel voordelen Nederland ook mag hebben. Ik hou van Barcelona. Ik hou van Barcelona zo als het is. Het houd de stad levendig, geeft het karakter. En als fotograaf is Barcelona een prachtige stad om te leren en werken. En dat is precies het gene, waar ik mee bezig ben!

Ik en mijn winterjas lopen door Barcelona. Want ook hier is het kouder geworden. Ik beloop de trappen, de straten en de metro stations op zoek naar het juiste adres. Ik heb een interieurshoot vandaag, dit voor een website die appartementen en kamers verhuurt, en ik doe hem alleen voor de verandering. Ik ben zenuwachtig, het is mijn eerste keer na de 2 shoots die ik om het subtiel te zeggen; verpest had. Maar ik heb weer toe gekeken, tips gekregen en geleerd dus ik druk uiteindelijk met volle moed op de bel. Het was een mooi appartement, de woonplek van een kunstenares, dit maakt het fotograferen al leuker. Er zijn namelijk ook genoeg appartementen die zo rommelig zijn dat je niet weet waar je moet beginnen, maar ook dan moet je creatief zijn en oplossingen bedenken voor de obstakels die er zijn. Maar dat is maar 1 ding van waar ik me hier mee bezig houd. Ik experimenteer zelf ook met wat kleine shoots, werk aan een beauty research, assisteer bij fotoshoots, heb veel gesprekken over de zakelijke kant van de fotografie wereld en ben natuurlijk hard bezig met brainstormen voor mijn school opdrachten en portfolio matteriaal.

De afgelopen maanden heb ik me laten leiden door wat er van me verwacht werd, maar daar komt verandering in.
Ik start aan een nieuw hoofdstuk genaamd: Preparations for the real world. En hoop deze stage te eindigen met het hoofdstuk ' Ready for the real world'

BECAUSE.....

If you want something in life , reach out and grab it!